Insulinooporność - czyli z czym to się je!

Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny, mimo prawidłowego lub podwyższonego stężenia tego hormonu w surowicy krwi. Jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób.
Insulinooporność często idzie w parze z zespołem policystycznych jajników (PCOS).

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

Insulinooporność oznacza obniżoną wrażliwości organizmu na działanie insuliny - hormonu odpowiedzialnego za regulację poziomu cukru we krwi. Insulinooporność jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

Insulinooporność oznacza obniżoną wrażliwości organizmu na działanie insuliny - hormonu odpowiedzialnego za regulację poziomu cukru we krwi. Insulinooporność jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

  

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

Insulinooporność oznacza obniżoną wrażliwości organizmu na działanie insuliny - hormonu odpowiedzialnego za regulację poziomu cukru we krwi. Insulinooporność jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

Insulinooporność oznacza obniżoną wrażliwości organizmu na działanie insuliny - hormonu odpowiedzialnego za regulację poziomu cukru we krwi. Insulinooporność jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/insulinoopornosc-wrazliwosc-na-insuline-przyczyny-objawy-i-leczenie_34232.html

To jeszcze trochę dokładniej...
Insulina to hormon, który jest wydzielany przez trzustkę i jest niezbędny do prawidłowej pracy organizmu. Jedną z jej funkcji jest obniżanie poziomu glukozy we krwi. Kiedy zjemy posiłek zawierający węglowodany to zostają one rozłożone do glukozy. Glukoza wchłaniana jest do krwiobiegu, co powoduje wzrost poziomu cukru we krwi. W tym momencie trzustka wydziela insulinę, dzięki której glukoza ma możliwość przeniknąć do komórek. W Insulinooporności komórki nie reagują na insulinę i trzustka zwiększa jej produkcję aby ta mogła wciąż wykonywać swoją pracę, przez co coraz więcej insuliny dostaje się do krwioobiegu i tam pozostaje. Z powodu wysokiego poziomu insuliny we krwi doświadcza się nagłego napadu głodu lub olbrzymiej ochoty na zjedzenie czegoś słodkiego. A to powoduje, że wydziela się jeszcze więcej insuliny i wpadamy z błędne koło...

#CzerwiecWRuchu - przyłączysz się?

Jestem mistrzem szukania sobie wymówek. Zawsze jest mi za ciepło, za zimno, zbyt słonecznie, za deszczowo albo zbyt umiarkowanie żeby ruszyć się z domu i iść pobiegać. Bo ja w gruncie rzeczy wcale nie lubię biegać... Na początku maja dowiedziałam się, że muszę radykalnie zmienić swoją dietę. Totalny detoks cukrowy. Zero słodyczy, owoce w bardzo ograniczonej ilości, węglowodany zredukowane do minimum... Plus jeszcze wywalenie z jadłospisu glutenu. Jak żyć? Co jeść?
Insulinooporność okazała się trudniejszym przeciwnikiem niż przypuszczałam. Dodatkowo koniecznie muszę zwiększyć swoją aktywność fizyczną żeby wyrównać poziom hormonów, które urządziły sobie imprezę w moim organizmie. Po prostu szał!

Jaglane Rafaello

 Za oknem prawie jak w tropikach, więc kokosy pasują idealnie! Lubicie Raffaello? Ja uwielbiam! I dlatego postanowiłam zrobić sobie nagrodę za dwa tygodnie restrykcyjnej diety! 

Z tej okazji na stole pojawiły się jaglane raffaello. Pychotka! Przepis? Banalnie prosty!
100g kaszy jaglanej gotujemy w
250ml mleka kokosowego.
jakieś slodzidło do smaku (u mnie dwie łyżeczki ksylitolu) i wszystko blendujemy na gładką masę.
100g wiórek kokosowych podprażamy na suchej patelni i mieszamy z jaglaną masą.
Formujemy kulki i obtaczamy w wiórkach. Potem na godzinkę do lodówki i już można jeść. Prosto i zdrowo
Skusiłam Was? No to smacznego!



pozdrawiam
Matka bez lukru
--------
Dziękuję za odwiedziny! Jeżeli post Ci się podobał to zachęcam do komentowania
Jeśli chcesz być na bieżąco z moimi wpisami to zapraszam na mój profil na FB
lub na Instagram

Super Mama

Tak się pięknie złożyło, że tuż przed dniem matki zostałam nominowane przez Sylwię z młodamamapisze do akcji, której inicjatorką jest Troskliwamama. Na czym ona polega? Blogerka tłumaczy w 10 punktach, dlaczego jest SuperMamą, a następnie nominuje kilka innych blogerek, by przyłączyły się do zabawy.

Dlaczego uważam, że jestem SuperMamą?
1. Nie poddałam się mimo ogromnych trudności na początku macierzyńskiej drogi.
Od samego początku nie było mi łatwo. Najpierw problemy z zajściem w ciążę, później zagrożenie porodem już w 28 tygodniu ciąży, pobyt w szpitalu, nakaz leżenia, narodziny wcześniaka w 34 tygodniu. Oglądanie dziecka przez szybę inkubatora to straszne uczucie. Całą sobą pragnęłam ją dotknąć, przytulić, zabrać z tego strasznego miejsca, w którym leżała taka krucha i sama... Pragnęłam być  z nią cały czas ale... zmęczenie po porodzie i boląca rana na kroczu skutecznie mi to uniemożliwiały. Zwłaszcza, że mogłam liczyć jedynie na twarde krzesło postawione koło inkubatora. To wszystko wpłynęło też na trudności w karmieniu piersią. Dziecko przez cały pobyt w szpitalu było karmione z butelki. Starałam się ściągać mleko i jej podawać ale było go za mało. Musiała być dokarmiana mm. Nic tak nie rozkręca laktacji jak małe usta przyklejone do piersi. I na szczęście za drzwiami szpitala mm już nigdy nie zagościło w jej ustach.

Matka polka z dyplomem

Już kiedy byłam w ciąży czytałam bardzo dużo na temat pielęgnacji niemowląt. Ba, ja wręcz uważałam się za eksperta w tej dziedzinie. Tak samo jak w kwestii wychowania, nauki poprzez zabawę i kreatywnego spędzania czasu. O psychologii dziecka już nie wspominając. Uważałam, że jestem przygotowana na każdą okoliczność. Dyplom z macierzyństwa teoretycznego miałabym z wyróżnieniem. Strasznie mnie irytowało, że mój mąż podchodzi to tego w zupełnie inny sposób. Twierdził, że jakoś to przecież będzie. Już na porodówce okazało się, że rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej niż piszą w książkach. Z każdym kolejnym skurczem docierało do mnie, że wizja porodu jako przeżycia orgazmicznego, o którym czytałam to jedna wielka ściema, że zamiast zalecanego wspólnego z mężem oddychania to marzyłam o tym żeby oddychać przestał bo dźwięk wydychanego przez niego powietrza przywoływał u mnie mordercze instynkty. Do tej pory nie wiem dlaczego, ale był to najbardziej irytujący dźwięk na świecie!

Odpocznij matko!

Przyszła wiosna. Aż kusi aby umyć okna, wyplewić grządki, posprzątać w piwnicy i odkurzyć na strychu. Bo przecież i tak siedzisz w domu, a samo się nie zrobi. Zanim jednak rzucisz się w wir pracy, usiądźmy, napijmy się kawy i porozmawiajmy. Droga kobieto. Matko. Żono. Rzeczywistość nie wyglada tak jak na Facebooku czy Instagramie. Kobiety kłamią. Kłamią mówiąc, że zawsze wszystko robią idealnie i z uśmiechem na ustach. Kłamią mówiąc, że zawsze mają pięknie podany obiad, który same ugotowały z eko i bio składników. Kłamią mówiąc, ze ich dziecko jest zawsze czyste, nigdy nie płacze i uwielbiają siedzieć z nim w domu. Rzeczywistość jest inna. Uwielbiam swoje dziecko ale marzę o wyjściu gdzieś samej. Kocham gotować ale czasem wrzucam do gara mrożonki z sieciówki. Staram się być eko ale często targam do domu zakupy w plastikowych jednorazówkach. NIGDY nie prasowałam ubranek swojego dziecka. Większość z nich kupiłam używane. I wcale mi nie szkoda kiedy to małe stworzenie uwali je zupą bo przecież śliniak musiałby mieć powierzchnię prześcieradła żeby je osłonić. Mój dom jest w miarę czysty. Czyli nie potykam się o nic kiedy chodzę po pokoju. Gumowa kaczuszka się nie liczy! Kobieto, nie daj sobie wmówić, że kiedy dziecko śpi to powinnaś sprzątać, gotować i tyrać jak typowa matka polka! Napijmy się kawy! Zwolnij. Pomaluj paznokcie nawet jak wychodzisz tylko do osiedlowego warzywniaka po botwinkę i truskawki. Zrób po prostu coś dla siebie! Chcesz z mlekiem czy czarną?



pozdrawiam Matka bez lukru
--------
Dziękuję za odwiedziny! Jeżeli post Ci się podobał to zachęcam do komentowania tutaj albo na moim profilu na FB

Co wspomaga rozwój mowy niemowlaka

Pewnie tak jak każda mama z niecierpliwością czekam, aż moje dziecko powie pierwsze "mama".  Na razie zadowala mnie prawdopodobnie bezwiednie wypowiadane "niam" kiedy dostaje łyżeczkę swojego ulubionego obiadku. Po wizycie u logopedy dowiedziałam się, że na rozwój mowy niemowlaka mamy wpływ od samego początku jego życia - nawet tego w brzuchu mamy. Mówienie go brzucha sprawia, że dziecko poznaje intonacje naszego głosu i się  z nim osłuchuje. To dlatego po urodzeniu warto się z nim przywitać. Ono nie wie jak wyglądamy, ale po tonie głosu potrafi rozpoznać, że to ktoś bliski jest teraz z nim.  

 Co pomaga dziecku w rozwoju mowy?

1. Rozmowy i czytanie książek

Warto mówić do dziecka od dnia jego narodzin - w ten sposób osłuchuje się ono z językiem, poznaje jego brzmienie i intonację. Warto więc do dziecka mówić poprawnie i normalnie czyli bez zbytniego zdrobniania i "dziubdziania". Warto na to uczulić szczególnie dziadków i starsze pokolenie rodziny, które uwielbia mówić "a telaz dzidzia dostanie mlećko".  Nie ma jednak nic złego w mówieniu trochę wyższym śpiewnym  tonem i rozciąganiu głosek. W ten sposób maluch będzie potrafił je lepiej wyłapać. Warto czytać już takiemu maluchowi. U nas sprawdzają się książeczki dzwiękonaśladowcze i kolorowe bajeczki z krótkimi wierszykami. Dzięki temu możemy uczyć się mówić poprzez zabawę. Kto z nas nie lubił wyliczanki "Idzie kominiarz po drabinie"? Całus na koniec wprawi malca we wspaniały humor i zachęci do dalszej zabawy.

Koty

Kotów pojawiło się u mnie już sporo.

Taki oto zestaw powstał dla sympatycznych braci: Mateusza i Michała

Podsumowanie kwietnia

 Kwiecień był dla mnie miesiącem wyjątkowym. Głównie dlatego, że świętowałam swoje urodziny.  A że świętowałam je w Poniedziałek Wielkanocny to między mazurkiem i żurkiem naszła mnie refleksja, że w sumie to jestem szczęśliwym człowiekiem. Mam rodzinę, dom i comiesięczną wypłatę. Mam przyjaciół i czas na realizacje swoich pasji. Czuję się spełniona. Jako kobieta, żona i matka. Czuję, że jestem we właściwym miejscu i czasie. Tu i teraz.
Jest taki etap mojego życia, którego nie lubię wspominać. Ale wiecie co? Gdyby nie tamten czas, to nie byłabym tym, kim jestem tera. Był czas, kiedy chciałam mieć więcej, szybciej, lepiej. Teraz wiem, że nie musze być idealna. Wiem, że jestem kochana taka jaka jestem Przewartościowałam całe swoje życie. Zaczęłam inaczej patrzeć na siebie i na to co robię. I rozważniej dobieram osoby, którymi się otaczam.

Oprócz prezentów urodzinowych otrzymałam też kilka innych prezentów. Również w kwietniu kurier wielokrotnie pukał do moich drzwi :)