Osoby, które zaglądają tu częściej pewnie już wiedzą, że moje dziecko chodzi na rehabilitacje. Urodziła się jako wcześniak, w stresie mocno zaciska piąstki i ma lekką asymetrię. Moim zdaniem rozwija się prawidłowo w swoim własnym tempie i wyraźnie widzę, że co jakiś czas zdobywa nowe umiejętności. Istnieją jednak pewne podręcznikowe widełki mówiące o tym kiedy i co dziecko powinno potrafić. A jeśli nie potrafi, to zaczyna się straszenie rodziców, że dziecko opóźnione, że źle się rozwija, że na pewno coś jest z nim nie tak. Zresztą my, matki, same potrafimy sobie takie rzeczy wkręcić. Bo syn kuzynki to w tym wieku już siedział. A córka pani Jadzi to już chodziła. A dziecko sąsiadki wujka Kazia to tabliczkę mnożenia po rosyjsku znało zanim skończyło siedem miesięcy :) A tak serio to jednak porównujemy z innymi. Czasem z niepokojem a czasem żeby się uspokoić, że jednak wszystko jest ok!
Ostatnio miałam ze swoją niespełna siemiomiesięczną córką wizytę u psychologa (w ramach programu rehabilitacyjnego) i już po 3 minutach wiedziałam, że się z panią doktor nie dogadam. Powiem tylko, że cała wizyta zasługuje na osobny post. Od wejścia do gabinetu moje dziecko brało udział w teście. Teście kompetencji społecznych i umiejętności miękkich. Pani skrupulatnie zaznaczała na kartce różne rzeczy. A ja po tych wspomnianych trzech minutach powiedziałam jej, że takie testy są krzywdzące dla dzieci, kompletnie nie reprezentatywne i niesprawiedliwe. I nie, nie dlatego, że Bezlukrątko wypadało źle. Wręcz przeciwnie - uśmiechała się, rozglądała po gabinecie, reagowała na zaczepki lekarki, bawiła się rączkami i spokojnie siedziała na kolanach. Skąd więc ta moja oburzenie? Otóż Młoda była właśnie po drzemce i jedzeniu, więc w świetnym humorze. Gdyby jednak wizyta była choćby pół godziny później to byłoby to zupełnie inne dziecko. A papier przyjmuje tylko suche obserwacje, które są później przekazywane do kolejnych lekarzy. I zastanawiam się ile dzieci ma zaniżoną ocenę tylko dlatego, że były głodne. Albo zmęczone. A o to drugie nie trudno bo wizyty są w naprawdę nieludzkich godzinach jak dla takich maluchów. My byliśmy na 17.30 czyli prawie w nocy... Pani doktor lekko się obruszyła, że zwracam jej uwagę i od razu zapytała gdzie pracuje. Gdy przyznałam się, że na uczelni to stwierdziła "No i wszystko jasne. Normalnie rodzice nie komentują wszystkiego już od wejścia" i przeszła do następnego punktu czyli psychoanaliza matki...
Kiedy patrzę na tego małego brzdąca, który od przedwczoraj zafascynowany jest kolejną zdobyta umiejętnością: ściąganiem skarpetek, to myślę, że dziecku po prostu trzeba dać czas. I warunki do rozwoju. Miejsce dziecka jest na podłodze. Nie w bujaczku, nie na rączkach czy też w chuście/nosidle ale na podłodze. A tuż obok niego jest miejsce dla rodziców. Chciałabym pokazać Wam kilka gadżetów, dzięki którym Bezlukrątko polubiło nowe formy aktywności i ćwiczy swoje umiejętności dotyczące chwytania, leżenia na brzuszku i turlania się. A z tym mieliśmy właśnie największy problem.
1. Piankowe puzzle
2. Grzechotki przystosowane do małych łapek
Grzechotki były jednym z najczęściej przynoszonych nam prezentów. Mamy ich całe mnóstwo... Ale właśnie te stały się ulubionymi zarówno nas jak i przede wszystkim Dzieciora. Jak dla mnie najlepiej ćwiczą chwyt dłoni oraz przekładanie przedmiotów z rączki do rączki.
3. Skarpetki
To najnowsze odkrycie Bezlukrątka. Ściąganie ich sprawia mu niesamowitą frajdę.Najlepsze są te różnokolorowe, mocno kontrastowe. I chociaż wygodniej byłoby założyć jej półśpiochy i nie musieć co chwilę naciągać skarpety na lodowata stópkę to... wiem, że sprawia jej to niesamowita radość i zmusza do gimnastyki. Przez zabawę do rozwoju.
4. Rodzice I to chyba najważniejszy element tej wyliczanki. Jak ktoś myśli, że super ekstra gadżety są w stanie zastąpić robiącego z siebie pajaca rodzica - błąd! Nic tak nie wspomaga leżenia na brzuchu jak leżący obok rodzic. Cóż, trzeba zniżyć się do poziomu podłogi, wyjąć z tyłka kijek powagi i pozwolić sobie na odrobinę zdziecinnienia. Gwarantowana dobra zabawa i radość na twarzy dziecka. Turlaj się z nim. Baw się. Wydawaj dziwne dźwięki. Strój głupie miny. Pozwól sobie na odrobinę szaleństwa i fantazji. Śpiewaj nawet jeśli fałszujesz. Dla twojego dziecka nie ma piękniejszej muzyki niż ta tworzona przez ciebie. Tańczcie, kręćcie się w kółko i zróbcie zabawę z ćwiczeń.
Czytałam ostatnio artykuł mówiący o tym, że najprzyjemniejszym dźwiękiem dla dziecka jest ludzki głos. A w przypadku wcześniaków głos matki działa jak lekarstwo. Były nawet prowadzone badania, w których udowodniono, że dzieci, którym odtwarzano przez całą dobę nagrany głos matki wracały do zdrowia o wiele szybciej niż te, które słyszały tylko dźwięki dochodzące tylko ze szpitalnej aparatury.
Bawcie się w gimnastykę. Bawcie się w odkrywanie nowych sposobów. W momencie kryzysowym, kiedy Bezlukrątko nie wytrzymywało na brzuchu dłużej niż 5 sekund, razem z nim na brzuchu leżały wszystkie zabawki. I wszyscy domownicy. I nawet odwiedzający nas goście. I udało się! Leżenie na brzuchu zostało pokochane!
Także tego, no.. Nic nie zastąpi rodzica!
ps. wpis nie jest sponsorowany :) Dzielę się z Wami tym co sprawdziło się u nas. Ot tak, z dobrego serca i czystych intencji :) Chciałam pokazać Wam mój subiektywny przegląd rzeczy, które bardzo nam pomogły w rozwoju Bezlukrątka.
Poradę tą można znaleźć również na stronie Canpol Babies - mamy radzą
pozdrawiam
Matka bez lukru
--------
Dziękuję za odwiedziny! Jeżeli post Ci się podobał to zachęcam do komentowania tutaj albo na moim profilu na FB
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz